Mediatyzacja polityki 1000-Pt12MP-SD
Wykład (WYK) Semestr letni 2018/19

• Golinowski J., Kaszkur A., (red.), (2014). Dyskurs publiczny w praktykach społecznej kontestacji, Wydaw. UKW, Bydgoszcz

• Golinowski J. (2007). Perspektywa porządku postpolitycznego. W stronę technologii władzy, Warszawa.

• McQuail D.(2007). Teoria komunikowania masowego, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.

• Street J.(2006). Mass media, polityka, demokracja, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków.

• Thussu D. K.(2007). News as Entertainment. The rise of global infotainment, Sage London.

W_01 Zna reguły funkcjonowania człowieka w przestrzeni publicznej.

W_02, Zna metody i techniki komunikacyjnego wpływu na jednostki i zbiorowości.

U_01, Posiada umiejętność przewidywania ludzkich zachowań, analizowania ich motywów oraz społecznych konsekwencji.

U_02, Posiada kompetencje do kreowania i przeprowadzania zmian w różnych obszarach życia publicznego.

K_01, Rozumie konieczność krytycznej oceny wpływu tabloidyzacji polityki na życie publiczne.

K_02, Umie analizować wyniki badania opinii publicznej i wykorzystać ich rezultaty do kształtowania postaw.

Przedmiotem oceny, będzie obszar umiejętności związanych z rozumieniem narzędzi kształtowania opinii publicznej w ustanawianiu granic dyskursu publicznego. Formą oceny będzie rozmowa indywidualna.

• Stosunki władzy i panowania: komunikowanie jako narzędzie władzy politycznej w ujęciu liberalnym (konsensus, gra interesów), funkcjonalnym (homeostaza społeczna), krytycznym (hegemonia, panowanie ideologiczne), ewolucja struktur władzy w społeczeństwie nowoczesnym.

• Media i komunikacja jako narzędzia kontroli społecznej (nowoczesny panopticon); media zwornikiem ekonomii, polityki i technologii; perspektywy porównawcze wpływu mediów ma politykę; kierunki i etapy mediatyzacji polityki.

• Determinizm ekonomiczny: media jako przemysł kulturalny, przekazy jako towar (wartość użytkowa i wymienna, fetyszyzm towarowy), ideologiczna zawartość przekazów masowych i wytworów kultury popularnej (na przykładzie wybranych przypadków); fetysze kultury masowej jako socjotechniczne narzędzia programowania ładu społecznego.

• Determinizm techniczny: „środek przekazu jest przekazem” (wpływ technicznych środków komunikanta na sposób pojmowania rzeczywistości; rozumienie i odbiór mediów: psychologiczne uwarunkowania i mechanizmy recepcji i przetwarzania treści symbolicznych, rozumienie i interpretacja przekazu (rola schematów poznawczych), reakcje na media; wpływ mediów na depolityzację sfery politycznej.

• Medialny obraz świata: konwencje i gatunki kultury popularnej jako podstawa konstrukcji świata przedstawionego.

• Tabloidyzacja wizerunku polityki w mediach; fragmentaryzacja obrazu polityki w mediach i jej konsekwencje; funkcjonalne aspekty tabloidyzacji dyskursu o polityce; tabloidyzacja jako narzędzie fabrykowania egalitarnego wizerunku polityki.